نفس بابا عسل مامان

دخترکم می دونی تو برای من همه چیز به ارمغان اوردی امید به بودن به نفس کشیدن و از یاس و نامیدی گریختن تو هدیه خداوند هستی و این بهترین و زیباترین هدیه پروردگار به یک بنده درمونده است سوگندم نمی دونی با وجوت چه ارامشی و در من پدیدار کردی و انگار که من هنوز نبودم که تو در دلم نشستی میلادت به من شوق زیستن داد وای عجب حسی بود گنگ و حیرت اور تمام دردهای عالم رو بیکباره تجربه کردم تا توانستم گرمای وجودت را حس کنم چه شیرین بود و چه زود گذشت لحظه زمینی شدنت آه خدای من اه من از افسوس نیست آه من از شیرینی وجود توست وآه نام دیگر خداست که با انکه کوچکی روح بزرگی داری من می هراسم از انکه بزرگ شوی و نیرنگ و حیله انسانها تو را بفریبد تو...